Η ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ ΜΥΘΟ

Η ελεγχόμενη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας όσο κι αν οι αρμόδιοι δεν το παραδέχονται έχει ξεκινήσει. Αυτό η Εργατική Προοδευτική Αριστερά το είχε προδικάσει και προτείνει σαν αναγκαία λύση. Αναγκαία διότι η στάση πληρωμών και τα συνεπακόλουθά της θα έπλητταν σχεδόν απολύτως τους εργαζόμενους και θα επιδείνωναν την ήδη άσχημη κατάσταση του αριστερού κινήματος προς τις λύσεις της ψευτοαριστεράς. Δηλαδή την βία, την ανελευθερία, τον δογματισμό και την υπανάπτυξη.

Η σημερινή κατάσταση ρυθμίζεται από τους όρους εφαρμογής του Μνημονίου και από τις αντιδράσεις σ'αυτό. Το Μνημόνιο είναι ένα συμβόλαιο που το ελληνικό κράτος υποχρεούται να εφαρμόσει επί ποινή παύσεως δανεισμού του. Πρόκειται για ένα πραγματικό αδιέξοδο. Αυτό το αδιέξοδο όμως δεν γίνεται παραδεκτό ως τέτοιο από την ψευτοαριστερά. Επειδή τα είδη της είναι πολλά δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά αλλά συνοπτικά λέμε πως συστηματοποιείται ένα μικρό corpus αντιμνημονιακής επιχειρηματολογίας.

Οι διανοούμενοι του συνηθισμένου αριστερού χώρου μετατρέπουν ήδη σε προπαγανδιστικό λόγο τα επιχειρήματα αυτά δίδοντάς τους την απαραίτητη συναισθηματική φόρτιση και συλλογιστική απλοϊκότητα που προϋποθέτει η ψυχολογία της μάζας.

ΔΝΤ = Κατοχή.

Την ίδια όμως ρητορεία χρησιμοποιούν και οι ακροδεξιοί! Αυτό δεν πρέπει να ξαφνιάζει. Η δογματική αριστερά μιλάει για αυτόνομο λαϊκό ελληνικό κράτος και οι ακροδεξιοί για ανεξάρτητη και αυτάρκη, αν όχι αυτοκρατορική Ελλάδα. Και οι δύο αυτές φωνές μαζί λειτουργούν αλληλοεπιβεβαιώνοντας η μια την άλλη.

Το σίγουρο όμως για τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως καταμερισμού εργασίας, είναι πως οι εναλλακτικές προτάσεις ΔΕΝ υπάρχουν παρά μόνο ως ουτοπίες και μάλιστα κακέκτυπα ουτοπιών.

Η χώρα έχασε την οικονομική της πρωτοβουλία από τον ανεξέλεγκτο δανεισμό της προς ενίσχυση της κομματικής πελατείας. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Τα περί αρπαγής του παραγόμενου πλούτου και της εκμετάλλευσης των ορυκτών και άλλων πρώτων υλών απευθύνονται σε αναλφάβητους.

Η Αριστερά πρέπει να προτείνει σοβαρές λύσεις στα προβλήματα κι όχι να θεωρεί λύση την κοινωνική έκρηξη. Υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την αυτονομία τύπου Κούβας;

Η Εργατική Προοδευτική Αριστερά είναι η αριστερά που ξεπερνά τους δογματισμούς και δεν ταΐζει με παραμύθια της Xαλιμάς τους υπαρκτούς εργαζόμενους (όχι εργαζόμενους των εγχειριδίων Επαναστάσεως).

Η ελληνική οικονομία στο πλαίσιο της Ε.Ε. και της παγκοσμιοποιημένης τώρα πια οικονομίας έχασε έδαφος και το δρόμο της διότι απλούστατα οι ηγεσίες των κοινωνικών ομάδων έχουν την ΙΔΙΑ μηδενιστική φιλοσοφία: "καλοπέραση εδώ και τώρα".

Για εμάς Αριστερά σημαίνει Ελευθερία και Δικαιοσύνη. Για να πραγματοποιηθεί μια τέτοια επιδίωξη δεν αρκούν οι κραυγές και οι στοχοποιήσεις. Πρέπει να εξορθολογισθούν οι επιθυμίες των εργαζομένων και να παγιοποιηθούν σε θεσμούς κοινής αποδοχής. Ο δρόμος δεν είναι εύκολος και δεν έχει φτιαχτεί ακόμα. Όταν ο εργαζόμενος αντιληφθεί πως δεν είναι ούτε μοναδικός ούτε ένας αριθμός μεταξύ άλλων τότε θα έχει τεθεί η βάση για το χτίσιμο της Δίκαιης και Ελεύθερης κοινωνίας.

Επειδή ο λαός κατά τη γνώμη μας δεν θα έπρεπε να χρειάζεται καθοδηγητές αλλά κι επειδή στον σκληρό καπιταλιστικό κόσμο ζει παραπληροφορημένος και χειραγωγείται, ας σκεφθεί και την δική μας θέση απέναντι στο ζήτημα της κατοχής.

Αντίσταση στους κατακτητές σημαίνει αυτενέργεια και παραγωγική αυτοτέλεια. Ειρηνική συνεργασία και αλληλεγγύη μέσα από επαναξιολόγηση του ατομικού τρόπου ζωής κι ευθύνης του καθενός απέναντι στο σύνολο.

Ο μηδενισμός δεν έχει κατεύθυνση ούτε δεξιά ούτε αριστερά είναι μια τρύπα στο κέντρο ή το κέντρο ενός τίποτα. Οι αγώνες γίνονται για το τίποτα;

"ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ"

Η σπουδαία αυτή επικοινωνιακή παρηγοριά της αστικής προπαγάνδας, φαίνεται πως κέντρισε το ενδιαφέρον των αριστερών δυνάμεων βάζοντάς τους ιδέες!

Οι εξ επαγγέλματος αριστεροί συνδικαλιστές εργατοπατέρες αντιλήφθηκαν πως είναι η κατάλληλη στιγμή για να καθοδηγήσουν το λαό σε αγώνες ανατροπής όχι μόνο του μνημονίου και της επιτήρησης από το Δ.Ν.Τ. αλλά κι από την πλουτοκρατία πάγιο εχθρό του λαού.

Η απόφαση αυτή αν και το προηγούμενο ανάλογο της Αργεντινής που παρόλο τον βιαιότερο χαρακτήρα της αντίστασης απέτυχε δεν πτοεί και δεν θα έπρεπε άλλωστε στο πλαίσιο μιας επαναστατικής λογικής, τους αριστερούς(βολεμένους) με τις βαθιές τσέπες.

Οι αναλύσεις που αφορούν στις ευθύνες για την χρεοκοπία και η επιτήρηση από την τρόικα με αντάλλαγμα δανειακές διευκολύνσεις, όσο κι αν ενοχοποιούν τον κλασικό αντίπαλο δεν εξασφαλίζουν στον απλό εργαζόμενο (και συντόμως άνεργο) το άμεσο συμφέρον του. Την εργασιακή και μισθολογική ασφάλεια. Σε στιγμές κρίσεως δεν απαντάμε θεωρητικολογώντας ούτε καταστρέφοντας, αλλά προτείνοντας μια λύση που να ικανοποιεί άμεσα τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι με το τέλος της κρίσης καλούνται να αναστοχαστούν τις αιτίες της παρούσας κρίσης και να μην την ξαναπάθουν. Όμως ο καιροσκοπισμός παραγνωρίζει στοιχειώδεις αλήθειες. Ο λαός έμοιαζε να ήταν ευτυχισμένος μέχρι τώρα! Ή αν θέλουν κάποιοι, φοβισμένος κι εξαναγκασμένος να υποτάσσεται στο πλουτοκρατικό σύστημα. Δεν αντιδρούσε όσο το κατεστημένο δανειζόταν και του έριχνε και μερικά ψίχουλα. Κι όμως γνώριζε το μέγεθος του δημοσίου χρέους. Και ποιον ψήφιζε;

Ας κάνουμε λοιπόν την κρίση ευκαιρία για αλλαγή εργασιακής νοοτροπίας.

Η Εργατική Προοδευτική Αριστερά θεωρεί πως η βάση του κάθε οικονομικού συστήματος είναι η εργασία. Το σύστημα των αμοιβών σχετίζεται με την παραγωγικότητα και το περίσσευμα. Η περίφημη ανταγωνιστικότητα πρέπει πρώτα να στηρίζεται στον εξορθολογισμό των αναγκών στο εσωτερικό της χώρας όπου θα καθοριστούν οι προτεραιότητες και με βάση αυτές θα καταρτισθεί ο προϋπολογισμός. Τώρα μπορούμε να περιμένουμε μια νέα αριστερή πρόταση διακυβέρνησης χωρίς ουτοπίες και χωρίς δοκιμασμένες καταχρηστικώς αριστερές λύσεις.

Ευκαιρία οικονομικού αναστοχασμού χωρίς περικοπές ελευθεριών.

Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Ο λαϊκισμός είναι ο εκφυλισμός του λαϊκού κινήματος και το μέσον επικράτησης της ψευδώνυμης αριστεράς.

Η αντικατάσταση της αστικής τάξης στην εξουσία από εκπροσώπους των λαϊκών στρωμάτων δεν σημαίνει αλλαγή του συστήματος αλλά μόνο αλλαγή προσώπων και ύφους. Η νέα εξουσία παραμένει εκμεταλλευτική και διαιρετική.

Ο λαϊκισμός ως χαΐδεμα της μάζας είναι υποχρεωτικό ασφαλιστικό μέτρο της λαϊκιστικής εξουσίας. Η άμυνα της λαϊκίζουσας άρχουσας τάξης απέναντι στην αστική τάξη χρειάζεται την λαϊκιστική δημαγωγία, αισθητική και ηθική.

Η πραγματική αντίσταση στην ψευτοαριστερά συκοφαντείται ως οπορτουνισμός ή ακραία πολιτική συμπεριφορά.

Ο εχθρός του γνησίου λαϊκού εργατικού κινήματος είναι ο λαϊκισμός δηλαδή το προσωπείο του παρακμασμένου αστικού εκμεταλλευτικού κινήματος. Είναι η πιο άθλια προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτών που καταλήγει μοιραία στην καταστροφή και στην κοινωνική διάλυση. Η κλεπτοκρατία είναι το επιστέγασμα των ''λαϊκών αγώνων''.

Η εξαπάτηση των εργαζομένων από τους δημαγωγούς είναι κυρίαρχη επειδή ο λαός έχει εθιστεί στην πλάνη. Έχει και η Επανάσταση εμπόδια που προέρχονται από τα κατάλοιπα της αστικής κοινωνικής ψυχολογίας.

Οι εργαζόμενοι για να μπορέσουν ν'απαγκιστρωθούν από την παγίδα του λαϊκισμού επιβάλλεται ν' αναζητήσουν και να διεκδικήσουν την Εργασία ως βάση ανασυγκρότησής τους και όχι την αμοιβή όσο κι αν προκαλεί ανατριχίλα στα θύματα της λαϊκιστικής πλύσης εγκεφάλου. Μόνο η διεκδίκηση εργασίας είναι προϋπόθεση εξόδου από την κρίση. Η εργασία σημαίνει παραγωγικότητα και επί τη βάσει αυτής νομιμοποίηση αυξήσεων αμοιβών ως μέρισμα στην αύξηση της παραγωγής και των κερδών. Η φαινομενική αντίφαση περί μείωσης των μισθών και ανταγωνιστικότητας παραβλέπεται εφόσον προηγείται η εξασφάλιση της αμειβόμενης εργασίας από κάθε αύξηση διανομής μερίσματος. Υπάρχει ένα όριο πέραν και κάτω από το οποίο μπορεί να γίνει λόγος για αμοιβές, κέρδη και μερίσματα. Όταν μια χώρα ή μια επιχείρηση γίνει ανταγωνιστική δηλαδή αποκτήσει πελατεία τότε μπορεί να συζητήσει για δικαιοσύνη στο δίπολο εργοδοσία-εργαζόμενοι.

Η Εργατική Προοδευτική Αριστερά στηρίζει την ΕΡΓΑΣΙΑ και τους εργαζόμενους κι όχι τους εργατοπατέρες και διανομείς δημοσίων θέσεων αντιπαραγωγικότατων και παρασιτικών με ανάπτυξη βασισμένη στην κατανάλωση και τον υπερδανεισμό.

Ένα οικονομικό πρόγραμμα που θα στηρίζει την παραγωγικότητα και κατά συνέπεια την δημιουργικότητα είναι η λοκομοτίβα της εργατικής προόδου.

Η αναδιάρθρωση της παραγωγής της χώρας είναι επείγουσα περισσότερο κι από την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους.

ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπέρανε τελικά πως η ελληνική οικονομία είναι αδύνατο να μην χρεοκοπήσει. Η βεβαιότητα αυτή προκάλεσε την πυροσβεστική παρέμβαση του Γαλλοϊταλικού άξονα, και την επικρότηση σύσσωμου του υπόλοιπου eurogroup για την διάσωση της ελληνικής οικονομίας με την συμφωνία της Γερμανίας. Ο λόγος είναι προφανής, ο κίνδυνος για την ευρωζώνη και για τις απείθαρχες χώρες του Νότου ν'ακολουθήσουν την τύχη της Ελλάδος. 'Όμως η χώρα μας δεν απέφυγε τις αιτίες που την οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας(στην πραγματικότητα χρεοκόπησε διότι χωρίς τις πλάτες της Ε.Ε. και του μηχανισμού στήριξης δεν μπορεί να δανεισθεί όπερ σημαίνει χρεοστάσιο). Τι σημαίνει όμως αυτός ο δανεισμός που ανέρχεται στο κολοσσιαίο ποσό των 80 δισ; Σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι δέσμια της Ε.Ε. και πως η χρεοκοπία της εξαρτάται από την διάθεσή της απέναντι στην χώρα μας. Αυτό συνέβαινε και πριν αλλά με την εξής διαφορά: ότι ελπίζαμε στην κάμψη των επιτοκίων και την αποθάρρυνση των κερδοσκόπων. Με την παρούσα ρύθμιση, η Ε.Ε. γίνεται ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Έχει επίσημα και σε τελευταίο βαθμό τον έλεγχο των δημοσιονομικών της Ελλάδας και κατά συνέπεια την ίδια την Ελλάδα. Η Ελλάδα μπορεί μόνο να εκβιάζει ότι με το πιστόλι θ'αυτοκτονήσει. Αυτό σημαίνει για μας τους εργαζόμενους πως είμαστε διπλά όμηροι και της Ε.Ε. και της ελληνικής άρχουσας τάξης. Μια σύντομη ιστορική αναδρομή στα αίτια του προβλήματος καταδεικνύει πως υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα ελληνικό ζήτημα που τείνει να γίνει πανευρωπαϊκό ζήτημα. Η κατάρρευση της λεγόμενης Μεταπολίτευσης έγινε αντιληπτή στους εταίρους μας με δύο μείζονος διάστασης γεγονότα. Ο Δεκέμβρης του 2008 και ο Δεκέμβριος του 2009. Αδιέξοδο της πολιτικής και κατάρρευση του οικονομικού μοντέλου της παρασιτικής αντιπαραγωγικής οικονομίας του υπερδανεισμού. Το 2008 η Ε.Ε. κινδύνευε να δει μια κοινωνική εξέγερση να μεταλαμπαδεύετε στην αυλή της, και το 2010 το νόμισμά της να κλονίζεται . Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πως η ζωή είναι αγώνας ατομικός και η κοινωνία για να υπάρξει ειρηνικά χρειάζεται συμβιβασμό, συναίνεση και ανοχή. Η ανάγκη μιας Νέας Μεταπολίτευσης είναι επιτακτική και προϋποθέτει ανθρώπους οι οποίοι θ'αντιλαμβάνονται τους δύο όρους ατομικής και συλλογικής ζωής-συνύπαρξης. Ποια κοινωνική τάξη θα μπορέσει να διανέμει δικαιότερα τις απολαβές από την εργασία και ποιο μοντέλο ανάπτυξης θα παραγάγει τον ανάλογο προς διανομή πλούτο; Οι κρατικοδίαιτοι δεν κατανοούν την έννοια αγώνας παρά ως επιθετικότητα και άμυνα για τη διατήρηση των ''κεκτημένων ''. Είναι μια ευνοημένη τάξη (με υποδιαιρέσεις αλλά συνείδηση προνομιακής θέσεως στο Σύστημα δηλαδή είναι το Σύστημα). Γενικά η συλλογικότητα με την ανεκτικότητα που προϋποθέτει σε σχετικές ανεπάρκειες του συστήματος επιτυγχάνει την συνοχή μιας κοινωνίας. Η παρασιτική οικονομία όμως δεν προάγει την ανοχή αλλά την διαίρεση των εργαζομένων. Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν κατέχει την απόλυτη γνώση και δεν την επαγγέλλεται. Όμως ο μόνος δρόμος για την εξυγίανση της κοινωνίας μας από την αρρώστια του παρασιτισμού είναι η ανταγωνιστικότητα που έρχεται μέσα από την καταξίωση της παραγωγικής εργατικότητας και της καλλιτεχνικής δημιουργικότητας. Η μετατροπή των επιχειρήσεων σε κέντρα έμπνευσης και έκφρασης του εργαζομένου αυξάνουν την προστιθέμενη αξία του προϊόντος. Αυτή η αλήθεια ισχύει βεβαίως για όσους πιστεύουν στην αξία του εργαζόμενου και της εργασίας και δεν κραυγάζουν υπέρ της κομματικής κρατικοδίαιτης γραφειοκρατίας ενεργώντας ως προστάτες των εργαζομένων.

ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ

Είχαμε εγκαίρως επισημάνει την αναγκαιότητα της συμπλεύσεως με την Ε.Ε. αναφορικά με το σύμφωνο σταθερότητας. Δεν εισακουσθήκαμε όπως εύλογα καταλαβαίνει κανείς. Αντιθέτως, οι φιλόλαοι των αριστερών δυνάμεων έσκουζαν από την οδύνη που τους προκαλούσε η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση. Και δεν μετανοούν ούτε τώρα. Όμως αυτοί που θα πληρώσουν την κρίση δεν θα είναι ούτε η πλουτοκρατία αλλά ούτε η κομματική γραφειοκρατία που λυμαίνεται την χώρα και το λαό από την ένταξή μας στην τότε Ε.Ο.Κ. μέχρι σήμερα. Δεν επιχαίρουμε για την πρόβλεψή μας για την αναγκαιότητα ευρωπαϊκής επιτήρησης αλλά τρομοκρατούμαστε με την σκέψη πως οι κομματικές γραφειοκρατίες κάνουν τα πάντα για να οδηγήσουν την Ελλάδα, δηλαδή τους εργαζόμενους, στην αποβολή της από το Ευρώ. Δυστυχώς επτωχεύσαμε και ο όρος ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης είναι Οργουελικός και σημαίνει Διαχείριση Χρεοστασίου Χώρας της Ευρωζώνης. Οι εργαζόμενοι, συνένοχοι εξ αμελείας στην πτώχευση της Χώρας, καλούνται να ερμηνεύσουν το μέλλον και να χαλιναγωγήσουν τις παράφορες συνήθειές τους. Τι επέρχεται; Μείωση αγοραστικής δύναμης. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα μισά λεφτά. Οι ερωτήσεις του τύπου ποιος φταίει; Ποιος έφαγε τα λεφτά; και οι λαϊκισμοί τύπου φέρτε πίσω τα κλεμμένα αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους από το μείζον και τους γεμίζουν ως συνήθως με ψεύτικες ελπίδες. Έχουμε αναλύσει, και ηθικά διαλύσει, τον μηχανισμό που οδήγησε τη Χώρα και το Λαό στο σημερινό χάλι. Η μεταπολίτευση και το κρατικοδίαιτο λαϊκιστικό μοντέλο με δανεικά έφτασε στο σημείο μηδέν. Όμως η Εξουσία δεν σταματά και δεν γυρίζει πίσω. Σκοπός της ελληνικής κομματοκρατίας είναι ο πάση θυσία αξιοπρεπής δανεισμός από τις αγορές με ένα «λογικό» σπρεντ για να κερδίσουν χρόνο και χρήμα το οποίο θα ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ οι ίδιοι μετερχόμενοι κάθε είδους δημοσιονομικού τεχνάσματος και δικαιολογίας όπως εξόφληση μισθών, εφάπαξ κλπ. και ν’ αναβάλουν την επίσημη ανακοίνωση χρεοκοπίας μέχρι αυτό να είναι αναπόφευκτο. Τότε, οι καταχραστές θα εξαφανιστούν αφήνοντας τους εργαζόμενους στην κακή τους μοίρα. Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ γνωρίζοντας πως η κομματοκρατία δεν σταματά να εκβιάζει εχθρούς και φίλους για ν’ αποκτήσει και τα τελευταία οφέλη από την εξουσία προτρέπει τους εργαζόμενους να συναινέσουν σε μια μεταβατική κυβέρνηση σταδιακής ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ τομέα με παράλληλη επαγρύπνηση για την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ της εργασίας. ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ΝΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΕΞΥΓΕΙΑΝΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΩΡΑ.