Η σπουδαία αυτή επικοινωνιακή παρηγοριά της αστικής προπαγάνδας, φαίνεται πως κέντρισε το ενδιαφέρον των αριστερών δυνάμεων βάζοντάς τους ιδέες!
Οι εξ επαγγέλματος αριστεροί συνδικαλιστές εργατοπατέρες αντιλήφθηκαν πως είναι η κατάλληλη στιγμή για να καθοδηγήσουν το λαό σε αγώνες ανατροπής όχι μόνο του μνημονίου και της επιτήρησης από το Δ.Ν.Τ. αλλά κι από την πλουτοκρατία πάγιο εχθρό του λαού.
Η απόφαση αυτή αν και το προηγούμενο ανάλογο της Αργεντινής που παρόλο τον βιαιότερο χαρακτήρα της αντίστασης απέτυχε δεν πτοεί και δεν θα έπρεπε άλλωστε στο πλαίσιο μιας επαναστατικής λογικής, τους αριστερούς(βολεμένους) με τις βαθιές τσέπες.
Οι αναλύσεις που αφορούν στις ευθύνες για την χρεοκοπία και η επιτήρηση από την τρόικα με αντάλλαγμα δανειακές διευκολύνσεις, όσο κι αν ενοχοποιούν τον κλασικό αντίπαλο δεν εξασφαλίζουν στον απλό εργαζόμενο (και συντόμως άνεργο) το άμεσο συμφέρον του. Την εργασιακή και μισθολογική ασφάλεια. Σε στιγμές κρίσεως δεν απαντάμε θεωρητικολογώντας ούτε καταστρέφοντας, αλλά προτείνοντας μια λύση που να ικανοποιεί άμεσα τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι με το τέλος της κρίσης καλούνται να αναστοχαστούν τις αιτίες της παρούσας κρίσης και να μην την ξαναπάθουν. Όμως ο καιροσκοπισμός παραγνωρίζει στοιχειώδεις αλήθειες. Ο λαός έμοιαζε να ήταν ευτυχισμένος μέχρι τώρα! Ή αν θέλουν κάποιοι, φοβισμένος κι εξαναγκασμένος να υποτάσσεται στο πλουτοκρατικό σύστημα. Δεν αντιδρούσε όσο το κατεστημένο δανειζόταν και του έριχνε και μερικά ψίχουλα. Κι όμως γνώριζε το μέγεθος του δημοσίου χρέους. Και ποιον ψήφιζε;
Ας κάνουμε λοιπόν την κρίση ευκαιρία για αλλαγή εργασιακής νοοτροπίας.
Η Εργατική Προοδευτική Αριστερά θεωρεί πως η βάση του κάθε οικονομικού συστήματος είναι η εργασία. Το σύστημα των αμοιβών σχετίζεται με την παραγωγικότητα και το περίσσευμα. Η περίφημη ανταγωνιστικότητα πρέπει πρώτα να στηρίζεται στον εξορθολογισμό των αναγκών στο εσωτερικό της χώρας όπου θα καθοριστούν οι προτεραιότητες και με βάση αυτές θα καταρτισθεί ο προϋπολογισμός. Τώρα μπορούμε να περιμένουμε μια νέα αριστερή πρόταση διακυβέρνησης χωρίς ουτοπίες και χωρίς δοκιμασμένες καταχρηστικώς αριστερές λύσεις.
Ευκαιρία οικονομικού αναστοχασμού χωρίς περικοπές ελευθεριών.