ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΣΥΝΤΑΓΜΑ

Η Προοδευτική Αριστερά επαγγέλλεται και αγωνίζεται για την καταξίωση του εργαζόμενου ως πολίτη κατ' εξοχήν συμμετοχικού στο πολιτισμικό μοντέλο της κοινωνίας .Οι εργαζόμενοι είναι συνδημιουργοί και συνεκλογείς των αξιών που οργανώνουν την κοινωνία σε κοινωνία/κοινότητα . Αυτός ο πολιτικός αλλά και φιλοσοφικός στόχος είναι που νομιμοποιεί τον αγώνα και την αντίσταση στην εξουσία . Οι προσεχείς Ευρωεκλογές δεν είναι πραγματικές εκλογές βέβαια διότι το ευρωκοινοβούλιο δεν έχει πραγματικές κοινοβουλευτικές αρμοδιότητες . Τι είναι ; είναι μια προπαγανδιστική καμπάνια πανευρωπαϊκών διαστάσεων για την διαφήμιση της ιδέας της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Πότε μπορεί να υπάρξουν πραγματικά ευρωεκλογές που να αφορούν άμεσα στον ευρωπαίο εργαζόμενο ; Όταν θα υπάρξει και προοπτική πραγματικού κοινοβουλίου το οποίο θα ελέγχει την Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση . Αυτή η προοπτική απαιτεί ένα Ευρωσύνταγμα το οποίο θα νομιμοποιεί μια Ενιαία Κυβέρνηση εκλεγμένη κατευθείαν από το Λαό . Η μόνη λοιπόν συζήτηση στην ας την πούμε προεκλογική περίοδο είναι αυτή με επίκεντρο την αναγκαιότητα και τη μορφή ενός Συντάγματος για την Ευρωπαϊκή Ένωση Και εδώ τα πράγματα δεν έχουν ξεκαθαρίσει διότι το δίλημμα φιλελεύθερο ή σοσιαλιστικό ευρωσύνταγμα παραμένει . Η ουσία του προβλήματος δεν είναι πολιτική αλλά οικονομικοπολιτική . Το μοντέλο παραγωγής και διανομής πλούτου και ο επιμερισμός του βάρους στην διαδικασία αυτή καθορίζει την πορεία της Ένωσης . Τα δημοψηφίσματα δεν αρκούν για να λύσουν το πρόβλημα . Φαίνεται πως κάποιοι επενδύουν στην κλασική μέθοδο της δια του χρόνου ιάσεως .Όμως εδώ διακινδυνεύεται η συνοχή της Ένωσης και προβάλλει η απειλή μιας Ε.Ε. δύο ή και περισσοτέρων ταχυτήτων . Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παρασύρονται από τα ψευτοδιλήμματα αλλά να έχουν στο νου τους το πραγματικό διακύβευμα των ευρωεκλογών . Ποιο οικονομικό σύστημα πρέπει να καθιερωθεί για την Ευρωπαϊκή Ένωση ; Η καταγγελία της Ένωσης όταν γίνεται από ένα κόμμα πρέπει να ακολουθείται από μια πρόταση άλλης ένωσης ή απλώς μη ένωσης . Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ καλεί τους ψηφοφόρους να επιλέξουν με γνώμονα την ενίσχυση των διαβουλεύσεων για ένα πολιτισμικό μοντέλο το οποίο θα επικεντρώνεται στον εργαζόμενο ως αρχή και τέλος (σκοπού) της κοινωνίας και όχι στα οικονομικοπολιτικά συστήματα- φετίχ που εξυπηρετούν κατεστημένα συμφέροντα πολιτικών και οικονομικών ολιγαρχιών . Οι εργαζόμενοι να αναζητήσουν μια Ένωση όπου θα πρωτεύει η προστασία της εργασίας και του εργαζομένου εδραζομένη επί της αρχής ότι σκοπός της εργασίας είναι ο Άνθρωπος και όχι το κέρδος.

ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ

Η κεντρικότερη ιδεολογική κατασκευή καταστολής και χειραγώγησης της αντίστασης των εργαζομένων εναντίον του συστήματος της μεταδημοκρατικής εποχής της αστικής κοινωνίας είναι ο λαϊκισμός . Έχουμε αναφερθεί κατ' επανάληψη σε αυτόν και επανερχόμαστε με την επισήμανση μιας ακόμα όψης του . Ενώ η ψευτοελευθερία που παρέχεται στον εργαζόμενο είναι μια ελευθερία η οποία τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή και στην αλλοτρίωση μέσα από την καταναλωτική παβλοφική συμπεριφορά και την επιλογή προεπιλεγμένων επιλογών η αντίδραση σε αυτή την τακτική της εξουσίας προέρχεται με μια ρητορική εξίσου λαϊκιστική και περισσότερο επικίνδυνη . Ο αντιδημοκρατικός λαϊκισμός δεν αφήνει περιθώρια εξόδου στον εργαζόμενο αφού είναι αναγκασμένος να επιλέξει ανάμεσα στην εξουσία του καπιταλιστικού καταναλωτισμού και τον αντικοινοβουλευτισμό . Η πραγματικότητα αυτή αναγκάζει τους αντιστασιακούς σε μια διαφορετική στάση η οποία πρέπει να ξεκινά από την καταγγελία των μηχανισμών λαϊκής εξαπάτησης και την πρόταση μιας συμπεριφοράς που θα συσπειρώνει τους εργαζόμενους γύρω από την ουσία και την φιλοσοφία της εργασίας η οποία σήμερα όπως και παλαιότερα ήταν η αρχή του κοινωνικού προβλήματος . Η επανάκτηση μιας συνειδητοποιημένης διεκδίκησης οδηγεί στην επαναστατική πράξη . Πρόοδος δεν είναι η υλική συσσώρευση , αυτό είναι το καπιταλιστικό ιδεώδες . Πρόοδος είναι η δημιουργική συμμετοχή στην αλληλέγγυα κοινωνία η οποία πραγματοποιείται μόνο μέσα από τον στοχαστικό καθορισμό της εργασίας .

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι ο κορυφαίος σταθμός και Σύμβολο στο ημερολόγιο της εργατικής πάλης . Το περιεχόμενο του συμβολισμού όμως δεν είναι μονοσήμαντο και ξεκάθαρο για όλους τους συνεορτάζοντες . Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ εκφράζει εδώ την δική της ερμηνεία της γιορτής αυτής . Είναι η Εργασία ο πυρήνας της γιορτής και της νοηματοδότησής της . Η εργασία είναι το μέσον της παραγωγής όπως κι αν αυτή καταμερίζεται ανάλογα με τα συστήματα παραγωγής και τις σχέσεις που το διαρθρώνουν . Αυτή είναι που στα συστήματα εκμετάλλευσης στρέφεται εναντίον του εργαζόμενου . Η εργασία είναι μέσον παραγωγής πλούτου αλλά και εκμετάλλευσης , διαίρεσης και απανθρωποποίησης .Οι έχοντες τον έλεγχο των μέσων παραγωγής έχουν στην ουσία την Πρωτοβουλία της ιεράρχησης των αναγκών και της οργάνωσης της παραγωγής . Η διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις εκφράζει την ανισότητα στις σχέσεις παραγωγής πράγμα που το εργατικό κίνημα έχει συνειδητοποιήσει παρά τις διάφορες εκδοχές θεωρητικής και αγωνιστικής πάλης . Η εκδοχή όμως της εργασίας ως Δημιουργική παρέμβαση και συμμετοχή στην κοινωνία ως κοινοτικό σοσιαλιστικό στοιχείο δεν έχει αναδειχθεί όσο θα έπρεπε . Δεν είναι η χρηματική ή η υλική αμοιβή το κυρίαρχο στοιχείο της σχέσης εργαζομένου -εργασίας . Οι εργαζόμενοι δια μέσου της εργασίας πραγματώνουν την ιδεολογία τους. Το πολιτισμικό τους παράδειγμα . Δεν εργαζόμαστε για να καταναλώνουμε οτιδήποτε μας υποβάλλεται εντέχνως από τους μηχανισμούς της αγοράς αλλά για να συμβάλουμε στην αυθεντικά σοσιαλιστική κοινωνία . Το δικαίωμα στην εργασία είναι το δικαίωμα της συμμετοχής στην κοινωνία . Η κοινωνία που προστατεύει την εργασία είναι η κοινωνία που προστατεύει τον εργαζόμενο από την αλλοτρίωση και τον ενισχύει στην ισοτιμία . Η κοινωνία δεν έχει εξελιχθεί επειδή αμείβει μια κάποια εργασία έστω και όταν τις παρέχει τεράστιες δυνατότητες αγοραστικής δύναμης . Η Αριστερά είναι εργατική θέληση και πάλη για μια καλύτερη Κοινωνία κι όχι για μια καλύτερη μισθοδοσία . Ένα τέτοιο μόνο αίτημα προστατεύει την Αγορά και τον Καπιταλισμό. Η γιορτή των εργαζομένων παραμένει γιορτή με την ίδια διαχρονική σημασία όσο κι αν το οικονομικοπολιτικό περιβάλλον σύστημα μεταλλάσσεται . Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά των Δημιουργικών Αριστερών Πολιτών της Αλληλεγγύης και του Σοσιαλισμού .