ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ

Η κεντρικότερη ιδεολογική κατασκευή καταστολής και χειραγώγησης της αντίστασης των εργαζομένων εναντίον του συστήματος της μεταδημοκρατικής εποχής της αστικής κοινωνίας είναι ο λαϊκισμός . Έχουμε αναφερθεί κατ' επανάληψη σε αυτόν και επανερχόμαστε με την επισήμανση μιας ακόμα όψης του . Ενώ η ψευτοελευθερία που παρέχεται στον εργαζόμενο είναι μια ελευθερία η οποία τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή και στην αλλοτρίωση μέσα από την καταναλωτική παβλοφική συμπεριφορά και την επιλογή προεπιλεγμένων επιλογών η αντίδραση σε αυτή την τακτική της εξουσίας προέρχεται με μια ρητορική εξίσου λαϊκιστική και περισσότερο επικίνδυνη . Ο αντιδημοκρατικός λαϊκισμός δεν αφήνει περιθώρια εξόδου στον εργαζόμενο αφού είναι αναγκασμένος να επιλέξει ανάμεσα στην εξουσία του καπιταλιστικού καταναλωτισμού και τον αντικοινοβουλευτισμό . Η πραγματικότητα αυτή αναγκάζει τους αντιστασιακούς σε μια διαφορετική στάση η οποία πρέπει να ξεκινά από την καταγγελία των μηχανισμών λαϊκής εξαπάτησης και την πρόταση μιας συμπεριφοράς που θα συσπειρώνει τους εργαζόμενους γύρω από την ουσία και την φιλοσοφία της εργασίας η οποία σήμερα όπως και παλαιότερα ήταν η αρχή του κοινωνικού προβλήματος . Η επανάκτηση μιας συνειδητοποιημένης διεκδίκησης οδηγεί στην επαναστατική πράξη . Πρόοδος δεν είναι η υλική συσσώρευση , αυτό είναι το καπιταλιστικό ιδεώδες . Πρόοδος είναι η δημιουργική συμμετοχή στην αλληλέγγυα κοινωνία η οποία πραγματοποιείται μόνο μέσα από τον στοχαστικό καθορισμό της εργασίας .