Ο λαϊκισμός είναι ο εκφυλισμός του λαϊκού κινήματος και το μέσον επικράτησης της ψευδώνυμης αριστεράς.
Η αντικατάσταση της αστικής τάξης στην εξουσία από εκπροσώπους των λαϊκών στρωμάτων δεν σημαίνει αλλαγή του συστήματος αλλά μόνο αλλαγή προσώπων και ύφους. Η νέα εξουσία παραμένει εκμεταλλευτική και διαιρετική.
Ο λαϊκισμός ως χαΐδεμα της μάζας είναι υποχρεωτικό ασφαλιστικό μέτρο της λαϊκιστικής εξουσίας. Η άμυνα της λαϊκίζουσας άρχουσας τάξης απέναντι στην αστική τάξη χρειάζεται την λαϊκιστική δημαγωγία, αισθητική και ηθική.
Η πραγματική αντίσταση στην ψευτοαριστερά συκοφαντείται ως οπορτουνισμός ή ακραία πολιτική συμπεριφορά.
Ο εχθρός του γνησίου λαϊκού εργατικού κινήματος είναι ο λαϊκισμός δηλαδή το προσωπείο του παρακμασμένου αστικού εκμεταλλευτικού κινήματος. Είναι η πιο άθλια προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτών που καταλήγει μοιραία στην καταστροφή και στην κοινωνική διάλυση. Η κλεπτοκρατία είναι το επιστέγασμα των ''λαϊκών αγώνων''.
Η εξαπάτηση των εργαζομένων από τους δημαγωγούς είναι κυρίαρχη επειδή ο λαός έχει εθιστεί στην πλάνη. Έχει και η Επανάσταση εμπόδια που προέρχονται από τα κατάλοιπα της αστικής κοινωνικής ψυχολογίας.
Οι εργαζόμενοι για να μπορέσουν ν'απαγκιστρωθούν από την παγίδα του λαϊκισμού επιβάλλεται ν' αναζητήσουν και να διεκδικήσουν την Εργασία ως βάση ανασυγκρότησής τους και όχι την αμοιβή όσο κι αν προκαλεί ανατριχίλα στα θύματα της λαϊκιστικής πλύσης εγκεφάλου. Μόνο η διεκδίκηση εργασίας είναι προϋπόθεση εξόδου από την κρίση. Η εργασία σημαίνει παραγωγικότητα και επί τη βάσει αυτής νομιμοποίηση αυξήσεων αμοιβών ως μέρισμα στην αύξηση της παραγωγής και των κερδών. Η φαινομενική αντίφαση περί μείωσης των μισθών και ανταγωνιστικότητας παραβλέπεται εφόσον προηγείται η εξασφάλιση της αμειβόμενης εργασίας από κάθε αύξηση διανομής μερίσματος. Υπάρχει ένα όριο πέραν και κάτω από το οποίο μπορεί να γίνει λόγος για αμοιβές, κέρδη και μερίσματα. Όταν μια χώρα ή μια επιχείρηση γίνει ανταγωνιστική δηλαδή αποκτήσει πελατεία τότε μπορεί να συζητήσει για δικαιοσύνη στο δίπολο εργοδοσία-εργαζόμενοι.
Η Εργατική Προοδευτική Αριστερά στηρίζει την ΕΡΓΑΣΙΑ και τους εργαζόμενους κι όχι τους εργατοπατέρες και διανομείς δημοσίων θέσεων αντιπαραγωγικότατων και παρασιτικών με ανάπτυξη βασισμένη στην κατανάλωση και τον υπερδανεισμό.
Ένα οικονομικό πρόγραμμα που θα στηρίζει την παραγωγικότητα και κατά συνέπεια την δημιουργικότητα είναι η λοκομοτίβα της εργατικής προόδου.
Η αναδιάρθρωση της παραγωγής της χώρας είναι επείγουσα περισσότερο κι από την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους.
