ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ;

Είναι πραγματικά εξωφρενικό και απίστευτο πως κάποιοι στο όνομα ενός πολυπολιτισμικού κοινωνικού παραδείγματος καταστρέφουν συνειδητά όλες τις προσπάθειες ομαλής ένταξης των ανήλικων μεταναστών στην ελληνική κοινωνία διασπώντας και εμποδίζοντας την διαδικασία εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας , του κυριότερου συνεκτικού δεσμού μεταξύ των νεαρών μεταναστών και των παιδιών των αυτοχθόνων κατοίκων . Προσπαθώντας να διατηρήσουν υποχρεωτικά μια διγλωσσία που κανείς δεν την ζήτησε και δεν την διεκδίκησε . Διότι αν οι μετανάστες επιθυμούν να παραμείνουν ως μειονότητα η οποία διατηρεί τον εθνοτικό της χαρακτήρα με όλα τα νομικά προτερήματα αλλά και τις ελλείψεις που αυτός συνεπάγεται τότε θα πρέπει να αρνηθούν να τους αποδοθεί ελληνική ιθαγένεια ! Δεν μπορεί να διεκδικούν υπηκοότητα και ταυτοχρόνως την κρατική επιχορήγηση για να διατηρήσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα .Όποιος θέλει να διατηρήσει ή να γνωρίσει ένα πολιτιστικό πρότυπο ας το χρηματοδοτήσει από ιδίους πόρους. Με λίγα λόγια , η κίνηση ορισμένων να διδάσκουν σε άλλη γλώσσα πλην της επίσημης γλώσσας του κράτους υπήκοοι του οποίου είναι έχει σκοπούς καθαρά πολιτικούς ή υποκινείται από υπερβάλλοντα ιδεοληπτικό ζήλο υπό το μανδύα αδικαιολόγητων νομικά δικαιωμάτων . Ορισμένοι ψευτοαριστεροί και ψευτοδιεθνιστές πιστεύουν πως αν διατηρήσουμε και καλλιεργήσουμε έστω και αυτόκλητα μια πολιτισμική βαβέλ θα έχουμε συμβάλει στην φιλία των ανθρώπων και στην ενίσχυση της ιδέας ενός παγκόσμιου χωριού . Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ξεκαθαρίζει πως ο συντομότερος δρόμος για την φιλία των ανθρώπων είναι η επιδίωξη μιας συμφωνίας γύρω από κάποιες παγκόσμια αποδεκτές αλήθειες όπως π.χ. ο απόλυτος σεβασμός στην αυταξία του κάθε ατόμου . Οι επιμέρους πολιτισμικές επιλογές του κάθε ατόμου επιβαρύνουν ηθικά και οικονομικά πρωτίστως το ίδιο και στην συνέχεια τους συμπολίτες του . Όσο θα υπάρχουν κράτη αυτά θα έχουν την ευθύνη να εφαρμόσουν ένα Δίκαιο το οποίο θα υπηρετεί και θα σέβεται τον Άνθρωπο . Οι διάφορες ανθρωπιστικές και πολιτιστικές οργανώσεις πρέπει να χρηματοδοτούν δράσεις που συσφίγγουν τις σχέσεις των πολιτών και που δεν τους απομακρύνουν στο όνομα μιας πολιτιστικής ποικιλίας που είναι πολιτικά τηλεκατευθυνόμενη .