ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ

Από τον περασμένο Δεκέμβριο μέχρι σήμερα παγιώθηκε μια αντικοινωνική συμπεριφορά η οποία τείνει να γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας όπως και ο χουλιγκανισμός : Τα σπασμένα τζάμια των γραφείων των συνδέσμων των αντίπαλων οργανωμένων οπαδών , τα κατεστραμμένα αυτοκίνητα και η αναταραχή που συνεπάγονται οι επιθέσεις ομοιάζουν και πιστοποιούν την ανοχή της κοινωνίας (και της αστυνομίας) απέναντι στην πάγια ,τώρα πια, δράση των κουκουλοφόρων . Πως εξηγείται όμως αυτή η περίεργη ανοχή και ποιες επιπτώσεις έχει στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος ; Ο λόγος που οι αρχές επιτρέπουν την “αναρχική” δράση που μόνο συμβολικό χαρακτήρα έχει είναι η εκτόνωση των αναρχοαυτόνομων αντιεξουσιαστών που έτσι πιστεύουν ότι πλήττουν το κατεστημένο και η αποφυγή της οργανωμένης αντίδρασης σε αυτό το κατεστημένο το οποίο νομιμοποιώντας την ψευτοαριστερά στην ουσία την εξαστικοποίησε και την έκανε συνεργάτη αλλά και ενίοτε και συνεργό της . Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ελπίζουν πως οι καταστροφές θα υποχρεώσουν το σύστημα στην καταξίωση της εργασίας και του εργαζόμενου και όχι του κεφαλαίου και των κεφαλαιοκρατών .Το αντίθετο συμβαίνει : ο απλός εργαζόμενος ο τρομοκρατημένος για τη θέση του βλέπει την ηθική νομιμοποίηση των αγώνων του να καταρρακώνεται και των κίνδυνο της απώλειας της δουλειάς του να αυξάνεται . Και ταυτοχρόνως ο εργαζόμενος αποδυναμώνεται ιδεολογικά καθώς αποπροσανατολίζεται από την πραγματική αντικοινωνική συμπεριφορά : τη Διαφθορά ! Σύμφωνα με τον αστικό νομικό ορισμό η διαφθορά είναι αντικοινωνική συμπεριφορά . Άρα η χώρα της Ε.Ε. με τον υψηλότερο δείκτη διαφθοράς δεν μπορεί να οδύρεται για τους θρυμματισμένους υαλοπίνακες κάποιων βιτρινών με λάιφ στάιλ προϊόντα καταστημάτων που ανήκουν σε ανθρώπους που στηρίζουν εκλογικά και ιδεολογικά την διαφθορά δηλαδή την αντικοινωνική συμπεριφορά . Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ καταδικάζει την υποκρισία του διεφθαρμένου συστήματος και τους περίεργους εναγκαλισμούς των αντιεξουσιαστών με λεφτά και των αντιεξουσιαστών χωρίς λεφτά .